Gisteren kwam er na 3,5 jaar een einde aan de waanzinnige reeks ongeslagen thuis wedstrijden. We kaarten na met onze coach.
“De eerste helft deden we alles wat we moesten doen. We zaten juist in de duels en de tweede ballen. We kregen een paar kansen tegen een goed georganiseerd elftal. Het kantelmoment van de wedstrijd is zonder twijfel de penaltyfase in minuut 44. We hadden de beelden niet nodig om te zien dat dit handspel was. Krijg je op dat moment waar je recht op hebt, ga je waarschijnlijk 1-0 de rust in en dwing je hen tot een ander spel. Helaas laten we ons de tweede helft twee keer pakken op een stilstaande fase. We hebben alles geprobeerd, maar hun laag blok liet niets meer los.”
“Er komt inderdaad een einde aan een ongeslagen reeks van 3 jaar en half, wat uiteraard absurd lang is. We mogen daar heel fier op zijn. Het gaat moeilijk worden om dat te herhalen. We gaan de break in met 14 op 24 en een top 6 plaats. Van daaruit moeten we de wedstrijd van gisteren incasseren en accepteren. Dit is de enige manier om resultaten te blijven halen. We zitten voor op schema. Een zorgeloos seizoen is onze eerste ambitie in ons eerste profjaar. Op het einde van de rit zien we dan wel of er meer in zit.”
